To nie żart ani żadna ściema. Znany kabareciarz, stand-uper i mistrz suchego żartu tworzy autorskie bajki dla dzieci. Tomek Nowaczyk, bo o nim mowa, spośród swojej twórczości wybrał 24 utwory, które zostały okraszone grafikami Marcina Skoczka (Skoq), i które wkrótce będą mogły ujrzeć światło dzienne.
Niestety, Tomkowi do pełnego sukcesu, czyli wydania pierwszego tomiku pod tytułem "Gupik ma szczęście!" - wiersze dla dzieci, trochę brakuje... Dokładnie to brakuje wsparcia finansowego. Dlatego też w imieniu swoim i Tomka - prosimy - wesprzyj go drobną kwotą, a otrzymasz w zamian ciekawą nagrodę!
Książka zostanie wydana w self-publishingowym wydawnictwie BookFlow, które czuje książki tak jak Tomek. Dzięki Waszemu wsparciu na Kultura Hula wierszyki będą mogły być wydane dokładnie tak, jak to sobie autor wymarzył. Zebrane fundusze pozwolą mu również wprowadzić książkę na rynek wydawniczy i dzięki temu dotrzeć do jak największej liczby czytelników.
Nie czekaj, wejdź na
Kultura Hula i pomóż Tomkowi urzeczywistnić marzenia, a wielu dzieciom dać szansę poznać jego twórczość.
Żeby nie kupować kota w worku, prezentujemy Wam wiersz "Welonka i gupik", od którego tytuł weźmie cały zbiór:
Niejedna piękna jest w wodzie ryba –
wiele ma zgrabne płetwy, ogonki...
Lecz wszyscy ze mną zgodzą się chyba:
nie ma ładniejszych ryb od welonki.
Więc do welonki ciągle ktoś wzdycha:
szczupak i karaś, dorsz i ostrobok,
a konik morski aż krzyczy „i-ha!”,
kiedy welonka przepływa obok.
Tak się welonką każdy zachwyca,
ale też wiele ryb jej zazdrości.
Na przykład piekli się piekielnica:
„To ma być ryba? Skóra i ości!”.
Czy to jezioro, morze, czy to rów –
wszędzie ktoś skrycie kocha welonkę.
Ma ona mrowie adoratorów
i z serc swych fanów robi mielonkę.
Najgrubsze ryby zdobyć ją chciały:
raz odrzuciła względy tuńczyka,
chociaż to byłby mąż okazały.
Bo… dla gupika jej serce pika.
„Welonkę zdobył gupik – chucherko?
A ja myślałem, że mam tu szanse…” –
tak sum pod swoją chlipał kołderką
wręcz załamany tym mezaliansem.
Chłopak welonki pierścionek kupił
(bo jego sercu welonka miła)
i ją o płetwę poprosił gupik,
ona wypłynąć zań się zgodziła.
Potem welonkę widząc w welonie,
od płetw do skrzeli calutką w bieli,
aż wił się piskorz i jęknął: „O, nie!”,
karp tak się zdziwił, że karpia strzelił.
Do dzisiaj każda ryba wspomina
tamto welonki dawne zamęście:
„Nie chciała dorsza, nie chciała lina”,
po czym dodaje: „Gupik ma szczęście!”.
Źródło: fanpage Wiersze dla dzieci autorstwa Tomka Nowaczyka
